ξάνθη 12/10/08
2.
θέλω να μιλήσω γ'αυτούς που την ζωή τους
όρισαν, αιώνια να παλεύουν
να χτυπιούνται διαρκώς πάνω σε τείχη
να ψάχνουν νόημα στις λέξεις του ανέμου
να βάφουν μαύρα τα όνειρα τους, με μια
τόση δα πινελιά άλυκου χρώματος.
Να ταξιδεύουν τις νύχτες στα αστέρια
στα τοπία του πέρα του νοητού υπερβατικά
να χαμογελάνε στη λύπη,και
να κλαίνε στη χαρά.
Γι αυτούς θέλω να πώ, γιατί γεμίσανε
την ζωή τους πάλη
και με αυτά ξεκίνησαν, και ακόμα
προχωρούνε.. 